Прыназоўнік у беларускай мове

Мінск: Выдавецтва Беларускага дзяржаўнага універсітэта, 1971. — 224 с.ЗМЕСТ.
Прадмова.
Граматычная характарыстыка прыназоўніка.
Фарміраванне сучаснай сістэмы беларускіх прыназоўнікаў Марфаналагічная характарыстыка прыназоўнікаў.
Фаналагічная структура прыназоўнікаў. Фанемныя альтэрнацыі ў прыназоўніках.
Варыянты прыназоўнікаў.
Фанетычныя варыянты. Арфаграфічныя варыянты. Акцэнталагічныя варыянты. Фанематычныя варыянты. Варыянты-сінонімы. Аб варыянтнасці вытворных прыназоўнікаў.
Ужыванне прыназоўнікаў з формамі ўскосных склонаў (Прыназоўнік і склонавая форма).
Класіфікацыя прыназоўнікаў у залежнасці ад склонавай формы кіруемага слова. Ужыванне прыназоўнікаў з формамі аднаго або некалькіх склонау.
Функцыянальнае значэнне прыназоўнікаў.
Прасторавыя значэнні: Значэнні напрамку. Значзнні месцазнаходжання. Агульныя заўвагі аб спосабах выражэння прасторавых значэнняў.
Часавыя значэнні: Абазначэнне моманту часу, з якога пачынаецца або да якога працягваецца што-небудзь. Абазначэнне часу, перад якім або пасля якога што-небудзь адбываецца. Абазначэнне адрэзку часу, у межах якога што-небудзь адбываецца.
Аб’ектныя значэнні: Уласна аб’ектныя значэнні. Камітатыўныя значэнні. Аблятыўныя значэнні. Лімітатыўныя значэнні. Інструментальныя значэнні. Дэлібератыўныя значэнні. Значэнне замяшчальнасці. Трансгрэсіўныя значэнні.
Значэнмі меры і ступені.
Атрыбутыўныя значэнні: Квалітатыўныя значэнні. Квантытатыўныя значэнні.
Дыстрыбутыўныя значэнні.
Значэнні прыналежнасці.
Генетычныя значэнні.
Кампаратыўныя значэнні.
Значэмні спосабу дзеяння.
Прычынныя значэнні.
Мэтавыя значэнні: Уласна мэтавае значэнне. Указанне на прызначэнне прадмета. Абазначэнне мэты дзеяння з адценнем матывіроўкі ці прычыны яго. Абазначэнне аб’екта, які з’яўляеціца мэтай дзеяння.
Значэнні прыблізнасці.
Літаратура.
Распазнаванне 300, колернасць — палепшаны тэкст. Тэкст пад выявай старонкі.